fariĝis 56-jara

   Hodiaŭ, je la 6a de januaro, mi fariĝis 56-jara.  Mi naskiĝis en la najbaro de urbo Sendai (350km norde de Tokio), sed tiam Paĉjo laboris en la urbo, kaj baldaŭ la familio mem loĝis en la urbo.  Plej longe, en la plej impresiĝemaj 10-jaraĝeco mi vivis en la teraso de Monto Aoba, nun parto de la Universitato Tohoku.  Tiam,  la universitata tereno estis duono ol la nuna, kaj mia domo estis proksima al ĝi, en tiel nomata la distrikto Kaŭauĉi/川内 /.  Kiel knabo 12jara, en la mezlernejo (laŭ japana sistemo; nome la 7a grado),  mi vizitis la universitatan feston, kaj hazarde trovis ekspozicion de Esperanto.  Tio estis la unua kontakto al la lingvo.  Mi ekhavis intereson, kaj poste enmanigis al mi memlernolibron titolitan 'Esperanto en 4 semajnoj', sed rezignis lerni je ties tria tago.  En tiu paĝo de la libro estis tia frazo, ke 'TIO estas pronomo, ktp'.  Al mi la termino pronomo (japane: daimeisi) estis tute fremda.  Estas imprese, ke hodiaŭ mi kiel veterano en Esperanto priparolas facile tiajn gramatikajn terminojn.  Sed la intereso al ĝi restis, kaj kiam mi ja ekvizitis tiun universitaton, mi tuj elektis ties esperantan klubon.
  En la 22a jaraĝo, mi elektis vojon kiel informadika inĝeniero, kaj ankorau nun estas tia.  La tiama laborloko estis Amagasaki (inter Oosaka kaj Koobe), kaj tie mi trovis mian Edzinon.  Poste, la laborejo igis min (kaj dudekojn da kolegoj kune) labori en Kamakura (apud Yokohama), kaj ankoraŭ tie laboras. La restantaj jaroj en la laborejo fariĝis malmultaj...
  Jen tre konciza prezento de mia vivo.

P.S. La bildo montras monteton en la ĉirkaŭurbo de Sendai, pentrita de mia Paĉjo.